Το να πιει κανείς κρασί είναι εύκολο: απλώς γέρνεις το ποτήρι σου και το πίνεις. Η δοκιμή κρασιού, ωστόσο, είναι πρόκληση. Χρειάζεσαι τα κατάλληλα εργαλεία, άριστη ικανότητα συγκέντρωσης, καλή μνήμη και ζωντανή φαντασία.
Αυτός είναι ο λόγος που οι λάτρεις του κρασιού εκπαιδεύονται στη διαδικασία δοκιμής. Γνωρίζουμε ότι η προσπάθεια που καταβάλλουμε για την κατανόηση και την εκτίμηση του κρασιού – σε αντίθεση με την απλή απόλαυσή του – παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Το πραγματικά γευστικό κρασί προσθέτει μια επιπλέον διάσταση στην βασική, καθημερινή ρουτίνα της κατανάλωσης του. Μετατρέπει μια καθημερινή συνήθεια σε γιορτή.
Το Σκηνικό και τα Εργαλεία
Τι είναι, λοιπόν, η γευσιγνωσία ενός κρασιού; Όπως κάθε άλλη δεξιότητα, έτσι και η γευσιγνωσία απαιτεί έναν συνδυασμό τεχνικής και εμπειρίας.
Άρα, θα σκεφθεί κανείς ότι ένας εξαιρετικός γευσιγνώστης μπορεί – με τα μάτια κλειστά – να αναγνωρίσει από τη γεύση ενός κρασιού την ποικιλία, την παλαιότητα, την προέλευση καθώς και ποιο οινοποιείο το παρήγαγε: Μύθος!
Στην πραγματικότητα, αν το κρασί σερβιριστεί σε θερμοκρασία δωματίου και ο γευσιγνώστης έχει τα μάτια του δεμένα, είναι πολύ πιθανό να μην μπορέσει να αναγνωρίσει ακόμη και το αν πρόκειται για λευκό ή κόκκινο κρασί! Ο Harry Waugh, ένας Άγγλος εμπειρογνώμονας για το κρασί, ο οποίος έχει 80 έτη εμπειρία στη διαδικασία δοκιμής, όταν ρωτήθηκε αν έχει ποτέ μπερδέψει κόκκινο κρασί Βουργουνδίας με Μπορντό απάντησε, “Όχι, από την ώρα του μεσημεριανού“.
Ο πραγματικός στόχος, λοιπόν, της γευσιγνωσίας είναι να κατανοήσουμε το κρασί και όχι να αποκαλύψουμε την ταυτότητά του. Μέσα από μία συγκεντρωμένη συμμετοχή των αισθήσεων και συγκριτικά με τη μνήμη από γεύσεις άλλων κρασιών που έχουμε δοκιμάσει στο παρελθόν, μπορούμε να αποκρυπτογραφήσουμε την ιστορία ενός κρασιού σε εκπληκτικό βαθμό.
Οι τεχνικές γευσιγνωσίας ενισχύουν αυτήν την ικανότητα μέσα από την οποία αντιλαμβανόμαστε το κρασί. Είναι πραγματικά πολύ απλές και ακολουθούν μια καθορισμένη σειρά βημάτων. Ορισμένες από τις τεχνικές αυτές μπορεί να φαίνονται κάπως επιτηδευμένες στους αρχάριους, αλλά έχουν αναπτυχθεί εδώ και αιώνες για να επιτύχουν συγκεκριμένους σκοπούς.
Αρχικά, χρειάζεται να λάβουμε υπόψιν μας τις συνθήκες. Δεν αξίζουν όλα τα κρασιά αυτήν την γευστική ανάλυση. Από την άλλη, εάν πίνετε κόκκινο κρασί Zinfandel (το λεγόμενο κρασί του μπάρμπεκιου) σε χάρτινο ποτήρι στην εξοχή, κάθε προσπάθεια να ακολουθήσετε τη διαδικασία της γευσιγνωσίας θα είναι μάταια.
Οι επαγγελματίες γευσιγνώστες προτιμούν ένα δωμάτιο με φυσικό φως, χωρίς μυρωδιές με λευκούς τοίχους και επιφάνειες, ώστε να ανοίξουν το μπουκάλι με το κρασί σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, το οποίο θα βοηθήσει στην ανάλυση του.
Αυτό όμως λειτουργεί σε βάρος της απόλαυσης. Προκειμένου κανείς να μεγιστοποιήσει τόσο την απόλαυση όσο και την κατανόηση, είναι προτιμότερο να σερβίρει το κρασί κατά τη διάρκεια ενός εορταστικού δείπνου με φίλους: οι άνετες πολυθρόνες, ο ζεστός φωτισμός και το καλό φαγητό δημιουργούν την κατάλληλη ατμόσφαιρα για την διαδικασία δοκιμής.
Να θυμάστε ότι δεν ψάχνουμε για τη σωστή απάντηση. Η ουσία είναι η γεύση. Ένα κρασί με ωραία γεύση είναι ένα καλό κρασί.
Επίσης, ανεξάρτητα από το πόσο προηγμένη είναι η τεχνική σας, η γευσιγνωσία δεν είναι μια επιστήμη ακρίβειας. Οι ευαισθησία των αισθήσεων στους ανθρώπους ποικίλει όταν πρόκειται για γεύση και άρωμα. Αυτές οι διαφορές έχουν να κάνουν τόσο με τη φυσιολογία, όσο και με τους πολιτιστικούς παράγοντες που μας επηρεάζουν.
Ο στόχος της γευσιγνωσίας του κρασιού δεν είναι να “βρείτε” τα ίδια αρώματα και τις γεύσεις που περιγράφουν οι άλλοι. Εάν τελειοποιήσετε τις δικές σας αντιληπτικές ικανότητες και αναπτύξετε το δικό σας λεξιλόγιο για να τις διατυπώσετε, όχι μόνο θα αποκομίσετε περισσότερη ευχαρίστηση από το ίδιο το κρασί, αλλά θα τονώσετε επίσης την επικοινωνία με τους φίλους που μοιράζονται την ίδια αγάπη με εσάς.
Πηγή: winespectator.com/
